رهی معیری
راز شب
شب چو بوسیدم لب گلگون او
گشت لرزان قامت موزون او
زیر گیسو کرد پنهان روی خویش
ماه را پوشید با گیسوی خویش
گفتمش: ای روی تو صبح امید
در دل شب بوسه ما را که دید؟
قصه‌پردازی در این صحرا نبود
چشم غمازی به سوی ما نبود
غنچهٔ خاموش او چون گل شکفت
بر من از حیرت نگاهی کرد و گفت
با خبر از راز ما گردید شب
بوسه‌ای دادیم و آن را دید شب
بوسه را شب دید و با مهتاب گفت
ماه خندید و به موج آب گفت
موج دریا جانب پارو شتافت
راز ما گفت و به دیگر سو شتافت
قصه را پارو به قایق باز گفت
داستان دلکشی ز آن راز گفت
گفت قایق هم به قایقبان خویش
آنچه را بشنید از یاران خویش
مانده بود این راز اگر در پیش او
دل نبود آشفته از تشویش او
لیک درد اینجاست کان ناپخته مرد
با زنی آن راز را ابراز کرد
گفت با زن مرد غافل راز را
آن تهی‌طبل بلندآواز را
لاجرم فردا از آن راز نهفت
قصه‌گویان قصه‌ها خواهند گفت
زن به غمازی دهان وا می‌کند
راز را چون روز افشا می‌کند
تصاویر و صوت
نظرات
نگین شکروی
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
حسن
زهرا
میم
شکیب shakib.falaki@gmail.com
پاسخ به خانم زهرا که گفتند، (رهی کلاً با زن مخالف بود) شاید یکی از دلایلش این باشد که رهی در نوجوانی از دختری به نام مریم که مرد ثروتمندی را به او ترجیح داده بود، بی وفایی دید و پس از آن تا پایان عمر، هرگز ازدواج نکرد.زنده یاد رهی وقتی متوجه شد که آن دختر با مرد ثروتمندی ازدواج کرد، چند روزی در تب عشقش بستری بود. زمانی که از تب خارج شد، اولین رباعی زندگیش را در وصف معشوقه اش سرود و از آن پس به شعر و موسیقی روی آورد و زیباترین ترانه های روزگارش را خلق کرد که از جمله آن "سنگ خارا و دیدی که رسوا شد دلم با صدای زنده یاد مرضیه و آزاده ام با صدای زنده یاد هایده اشاره کرد.این هم اولین رباعی زنده یاد رهی معیری بعد از بی وفایی یارکاشکی امشبم آن شمع طرب می آمدوین روز مفارقت به شب می آمد آن لب که چو جان ماست دور از لب ماستای کاش که جان ما به لب می آمدپیروز باشید