رضی‌الدین آرتیمانی

رضی‌الدین آرتیمانی

غزل شمارهٔ ۳۴

۱

مرا نه سر نه سامان آفریدند

پریشانم به سامان آفریدند

۲

نه دستم از گریبان واگرفتند

نه در دستم گریبان آفریدند

۳

نه دردم را طبیبان چاره کردند

نه بیدردم چو ایشان آفریدند

۴

نیامیزد سر دردت به گردم

که دردم عین درمان آفریدند

۵

ز من با آنکه بی او نیستم من

بیابان در بیٰابان آفریدند

۶

زلیخا گو چمن گلخن کن از آه

که یوسف بهر زندان آفریدند

۷

مرا گویی پریشان از چه روئی

سر و زلفش پریشان آفریدند

۸

رضی از معرفت بوئی نداری

تو را کز عین عرفان آفریدند

تصاویر و صوت

دیوان رضی الدین آرتیمانی به کوشش احمد کرمی ۱۳۷۳ - رضی الدین آرتیمانی - تصویر ۱۰۴

نظرات

user_image
تراب مفیدی
۱۳۹۲/۱۰/۲۶ - ۲۱:۱۱:۲۵
به گمان من مصرع دوم مطلع غزل باید چنین باشد :پریشانم پریشان آفریدند
user_image
تراب مفیدی
۱۳۹۲/۱۰/۲۶ - ۲۱:۱۸:۰۶
همچنان بگمان من باید سر و زلفش پریشان آفریدند بدینگونه باشد : سر زلفش پریشان آفریدند
user_image
الهام
۱۳۹۹/۰۴/۰۷ - ۰۶:۲۹:۵۵
پریشانم پریشان آفریدند از دوبیتی باباطاهر است. اینجا پریشانم به سامان آفریدند درست به کار رفته است