
رضیالدین آرتیمانی
رباعی شماره ۵۳
۱
صد شکر که یادت همه از یادم برد
وین هستی موهوم ز بنیادم برد
۲
گفتم که دمی گریه کنم آهم سوخت
رفتم که دمی آه کشم بادم برد
نظرات
مهدی قناعت پیشه