رودکی

شمارهٔ ۱۲

۱

با خردومند بی‌وفا بوَد این بخت

خویشتن خویش را بکوش تو یک لخت

۲

خود خور و خود ده کجا نبود پشیمان

هر که بداد و بخورد از آن چه که بَلْفَخْت

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

امین کیخا

۱۳۹۲/۰۲/۲۱ - ۱۶:۳۷:۱۵

و سد البته حمید جان در فرهنگ اسدی هم امده است

محمد

۱۳۹۴/۰۶/۲۸ - ۱۱:۰۲:۳۹

در پی دریافت معنی واژه ها، اتفاقی به نوشتاری متفاوت از این شعر بر خوردم:رو بخور و هم بده که گشت پشیمان هرکه نداد و نخورد از آنچ بیلفخت .مرجع: لغت نامه ی دهخدا( در بخش تعریف واژه ی "پشیمان") :رودکی (از لغت نامه ٔ اسدی )ببینید که این قرائت چه بسیار متفاوت بلکه متضاد با نسخه ی ارایه شده در اینجاست و با نسخه ای هم که بنده تهیه کرده ام.بگذریم که از نظر آهنگ و وزن این نسخه روانتر و منطبق تر باعالم معنی است. چرا کسی که از اندخته بدهد و بخورد باید پشیمان باشد؟ مگر برای گور خود اندوخته باشد!

هما

۱۳۹۹/۰۴/۱۵ - ۰۳:۰۱:۰۰

اما هر دو نسخه یک معنا را می رسانند. در نسخه گنجور هم تاکید بر اینست که هرکه ازاندوخته متمتع شد و به دیگران هم خیری رساند پشیمان نمی شود. کجا به معنی که از ویژگی های سبکی خراسانی است