رودکی

در دهخدا این‌چنین اومده: همی بایدْت رفت و راه دورست بسنده‌دار یکسر شغل‌ها را که شغل در اینجا به معنای کارهای نامنظم مربوط به نیازمندی‌های زندگی، اومده.  که احتمالا یعنی همچنان باید راه‌پیمای مسیر ارزش‌ها باشیم و راه هم زیاده. حالا در این مسیر به جز نیازهای ضروری زندگی، باقی وقت رو صرف راه‌پیمایی و کسب معرفت کنیم.   و خوانشی که در بالا می‌بینیم: سَغدَه: آسغده، مهیا، آماده. شغل راها: گویا با توجه به اون‌چه که پیش از اون اومده، یعنی اونچه که در راه بهش نیاز هست. که در این خوانش، معنای بیت اینه که: باید در مسیر معرفت باشیم و راه هم بسیار طولانیه. بنابراین همه‌ی چیزهایی که بهش نیاز داری رو آماده کن و مهیای راه‌پیمایی باش.