گنج تاریخ ما - رودکی - با آن که دلم از غم هجرت خون است

ق. مصلح

۱۳۹۱/۰۲/۰۷ - ۱۳:۵۳:۱۲

بعد از درود فراوان، مصرع دوم بیت دوم بایستی چنین باشد :هجرانش " که " چنینست، وصالش چون است؟با عرض حرمت و ارادت، ق. مصــلح

بهمن بنی هاشمی

۱۳۹۱/۰۳/۱۷ - ۱۶:۴۱:۱۱

با احترام به جناب ق. مصلح باید بگویم که نظر ایشان کاملا غلط است و ضبط بیت به همین شکل (بدون "که") کاملا صحیح است.

پرهام فرهنگ

۱۳۹۱/۰۴/۰۵ - ۱۶:۴۱:۰۶

دوست عزیز ق. مصلح،لطفا واژه "هجرانش" را با سکون حروف نون و شین انتهایی بخوانید. خواهید دید که مصراع به همین صورت نگاشته شده درست است.

سعید

۱۳۹۱/۱۰/۱۸ - ۰۱:۰۱:۱۴

آرایه زیبایی که در مصراع دوم بر زیبایی شعر افزوده تناقضاست که شاد بودن به غم است .

ندا

۱۳۹۴/۰۵/۰۵ - ۰۲:۲۶:۴۴

هجرش که چنین است وصالش چون است"هجرش که" به جای هجرانش، از لحاظ وزنی بهتر خونده میشه. بررسی کنید لطفا و ببینید کلمه ی درست چیه

حمید خالقی

۱۳۹۴/۰۹/۱۹ - ۰۴:۵۷:۵۰

شاید مصرع آخر این گونه بهتر باشد گر هجر تو این است، وصالت چون است؟به این دلیل که در مصرع سوم منادی با یارب شروع می شود و مصرع سوم موقوف المعانی با مصرع قبل است.سپاس.

میلاد

۱۳۹۷/۱۲/۰۴ - ۱۷:۴۳:۳۰

سلاممصراع چهارم درست خونده نمیشه

سعید

۱۳۹۸/۰۳/۰۴ - ۱۳:۰۱:۴۸

دوستان «هجرانْش» بخونید، نه «هجرانَش».دقت بفرمایید بسیاری از اشکالات وزنی که به ذهنتون میرسه تو اشعار، در واقع در لسانِ شاعر با تبدیل حرکت به سکون حل شده و نیازی به تغییرِ واژگانِ ابیات نیست.

دکتر هدایت سرشت

۱۳۹۸/۱۰/۲۶ - ۰۶:۲۶:۴۱

مشکل در وزن وجود ندارد اما املای نامناسب باعث تغییر در معنی گردیده. شکل صحیحِ این مصراع چنین است.هجرانْش چون این است, وصالش چون است.بدین ترتیب, از نظر معنایی نیازی به "که" نیست.

میثم قرایی

۱۳۹۹/۰۹/۰۸ - ۲۳:۴۲:۳۳

مصرع آخر، کلمهء "هجرانش" با ساکن روی "ن" و "ش" خونده میشه و وزن کاملا صحیحه: هجرانْشْ

روشنک

۱۴۰۰/۰۶/۲۷ - ۱۶:۴۷:۴۵

سلام دوستانی که میگن هجرانش را روی حرف ن ساکن بگذاریم بعد که خونده نمیشه اصلا من واقعا گیج شدم

روشنک

۱۴۰۰/۰۶/۲۷ - ۱۶:۴۸:۲۴

دوستان لطفا مصرع دوم بیت اول رو معنی اش رو بگید ممنون

ملیکا رضایی

۱۴۰۰/۰۶/۲۸ - ۰۰:۴۱:۲۵

هیچ غمی بهتر از غم به یار نیست ...

افسانه چراغی

۱۴۰۰/۰۹/۲۳ - ۰۴:۱۳:۰۹

با آن که دلم از غم دوری تو خون است، اما از این غم شاد هستم (غم عشق شیرین است چون امید وصال در آن هست) و این شادی بیشتر از غم است (آن قدر از غم عشق تو شادم که غمی احساس نمی‌کنم) هر شب با خودم می‌گویم خدایا! دوری او این چنین است، وصالش چگونه است؟ (غم عشقش این قدر شادی‌آفرین است، اگر به وصال برسم، چه حالی دارم؟)

ایمان بهارلوئی

۱۴۰۰/۱۱/۰۴ - ۱۸:۱۸:۳۶

قرن سوم یعنی هزار و دویست سال پیش حالا که این نوشته از جناب رودکی رحمت الله علیه باقی مانده و ما امروز از خواندن آن لذت می بریم بنظرم کفایت بر درستی ان میکند. لطفا عزیزان هنرمند، هنر خود را در زمینه ی سرودن شعر معطوف به تغییر اشعار ان سرزمین پهناور ان روزگار ننمایند عینا طرحی نو بیافرینند.

محسن مرتضوی

۱۴۰۳/۰۶/۱۹ - ۰۵:۲۴:۰۷

از ویژگی‌های سبک خراسانی ساکن آمدنِ دو حرف پشت سر هم است مانند "هجرانش" در مصرع سوم که دو حرف پایانی آن ساکن است پیوند به وبگاه بیرونی

رودکی

رباعی شمارهٔ ۲

تصاویر و صوت

شهریار شاهین‌دژی :

نازنین بازیان :

نظرات

ق. مصلح

بهمن بنی هاشمی

پرهام فرهنگ

سعید

ندا

حمید خالقی

میلاد

سعید

دکتر هدایت سرشت

میثم قرایی

روشنک

روشنک

ملیکا رضایی

افسانه چراغی

ایمان بهارلوئی

محسن مرتضوی