سعدی

بخش ۲۵ - حکایت

یکی را پسر گم شد از راحله

شبانگه بگردید در قافله

ز هر خیمه پرسید و هر سو شتافت

به تاریکی آن روشنایی بیافت

چو آمد بر مردم کاروان

شنیدم که می‌گفت با ساروان

ندانی که چون راه بردم به دوست!

هر آن کس که پیش آمدم گفتم اوست

از آن اهل دل در پی هر کسند

که باشد که روزی به مردی رسند

برند از برای دلی بارها

خورند از برای گلی خارها

۱۳۹۷/۰۷/۰۶ - ۰۷:۲۶:۳۷

با توجه به نتیجۀ داستان، «نیافت» در بیت دوم اشتباه است:ز هر خیمه پرسید و هر سو شتافتبه تاریکی آن روشنایی «بیافت»

۱۳۹۷/۰۷/۰۶ - ۰۷:۳۹:۰۷

... و «روشنایی» در این بیت، کنایه از «فرزند» است.

۱۴۰۲/۰۸/۱۱ - ۲۰:۲۹:۴۵

بیت دوم بجای نیافت باید واژه بیافت باشد