سعدی

سعدی

بخش ۱۲ - حکایت

۱

شنیدم که صاحبدلی نیکمرد

یکی خانه بر قامت خویش کرد

۲

کسی گفت می‌دانمت دسترس

کز این خانه بهتر کنی، گفت بس

۳

چه می‌خواهم از طارم افراشتن؟

همینم بس از بهر بگذاشتن

۴

مکن خانه بر راه سیل، ای غلام

که کس را نگشت این عمارت تمام

۵

نه از معرفت باشد و عقل و رای

که بر ره کند کاروانی سرای

تصاویر و صوت

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 513
بوستان سعدی به خط رکن‌الدین مسعود کاشانی مورخ ۱۰۳۹ هجری آگرهٔ هند » تصویر 247
بوستان به خط  بابا شاه بن سلطان علی مورخ ۹۸۹ هجری قمری » تصویر 246
شرح بوستان دکتر محمد خزائلی » تصویر 306

نظرات

user_image
روح اله دره شیری
۱۳۹۷/۰۲/۱۸ - ۰۲:۴۸:۴۶
در بیت انتهایی کاروانی به معنی مسافر است.شرط عقل و رای و شناخت نیست که مسافر بر گذر و راه منزل کند. اشاره به دل نبستن و فریفته دنیا نشدن