گنج تاریخ ما - سعدی - هر گه که بر من آن بت عیار بگذرد

مژده غلامعلی نژاد

۱۳۹۲/۰۳/۱۱ - ۰۳:۴۳:۱۲

با سلامسعدی به خویشتن نتوان رفت سوی دوستکان جا طریق نیست که اغیار بگذردبه قول خواجه حافظ شیرازی : تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی ، گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروشبی شک برای نزدیکی به هر موضوع ، شی ء و یا هدفی اعم از مادی یا معنوی ، شناسایی و یا همان معرفت و هماهنگی لازم است. برای وصل به درگاه باریتعالی نیز همین گونه است. تا قرابت و هماهنگی نباشد چگونه میتوان میوه وصل چید و بهره مند گشت؟و البته باید کشش از سوی دوست باشد تا عاشق پای و توان رفتن بیابد چرا که بی مدد دوست هیچکس توان ان را نخواهد یافت. باید نیاز کرد تا انتخاب شد. چو درد در تو نباشد که را دوا بکند؟

۷

۱۳۹۵/۰۸/۲۹ - ۱۸:۰۱:۱۴

گفتم به گوشه‌ای بنشینم چو عاقلاندیوانه‌ام کند چو پریوار بگذرددر غزل سعدی عاقل کسی است که با عقلش سبک و سنگین میکند و وقتی میبیند که آغاز راه عاشقی پایانی است بر آسودگی پس از همان آغاز گرد این کار نمیگردد.از همین رو میباشد که عاشق را دیوانه میداند چون با اینکه میداند باز هم دست بردار نیست.

۷

۱۳۹۵/۰۸/۲۹ - ۱۸:۱۸:۵۶

عاقل انجام عشق می‌بیندتا هم اول نمی‌کند آغازعاقلان از بلا بپرهیزندمذهب عاشقان دگر باشدعاقل متفکر بود و مصلحت اندیشدر مذهب عشق آی و از این جمله برستیآنان که شمردند مرا عاقل و هشیارکو تا بنویسند گواهی به جنونمگر تو گویی خلاف عقلست اینعاقلان دیگرند و ما دگریماهل دانش را درین گفتار با ما کار نیستعاقلان را کی زیان دارد که ما دیوانه‌ایم

میــــرِ سلطان احمـــد

۱۴۰۰/۰۴/۰۱ - ۲۱:۲۳:۵۵

یحیی گرامی علت عاشق مگر ز علتها جدا نیست.هرچند جنابعالی صحیح میفرمایید

Shah

۱۴۰۰/۱۲/۲۵ - ۱۸:۳۷:۳۷

معنای بیت ۳ چیه؟

رضا از کرمان

۱۴۰۰/۱۲/۲۶ - ۰۲:۳۴:۲۵

سلام شاه عزیز معنی بیت سوم که فرمودید: هرزمان که تو با ناز از جلوی دوستان می‌گذری دوستان را کشته خویش میسازی ولی این رو بدون که این دوستت همیشه منتظر برگشت وعبور توست کشتن در این بیت کنایه است به معنای بی‌تاب وقرار شدن شاد وخرم باشید

فاطمه زندی

۱۴۰۱/۰۱/۲۵ - ۰۷:۲۲:۲۵

با درود و سپاس خدمت شما بزرگوارانی که گنجینه ای چون گنجور را مدیریت می کنید.... خدا قوت .. سعدی به خویشتن نتوان رفت سوی دوست .. سعدی با خود خواهی و خود بینی نمی توان به کوی دوست وارد شد ..زیرا درکوی یار مجال حضور غریبه ها نیست..اگر همه ء وجودت او نشود ..بیگانه ای کمر بگشا ز هستی و کمر بند به خدمت تا رهی زین نفس اغیار مولانای جان

سفید

۱۴۰۱/۰۸/۱۵ - ۱۷:۱۳:۴۴

گفتم دری ز خلق ببندم به روی خویش دردیست در دلم که ز دیوار بگذرد...

سعدی

غزل شمارهٔ ۱۷۷

تصاویر و صوت

حمیدرضا محمدی :

محسن لیله‌کوهی :

سعیده تهرانی‌نسب :

فاطمه زندی :

پری ساتکنی عندلیب :

سهیل قاسمی :

نازنین بازیان :

مریم فقیهی کیا :

حجت الله عباسی :

نظرات