سعدی

غزل شمارهٔ ۲۲۸

کاروان می‌رود و بار سفر می‌بندند

تا دگربار که بیند که به ما پیوندند

خیلتاشان جفاکار و محبان ملول

خیمه را همچو دل از صحبت ما برکندند

آن همه عشوه که در پیش نهادند و غرور

عاقبت روز جدایی پس پشت افکندند

طمع از دوست نه این بود و توقع نه چنین

مکن ای دوست که از دوست جفا نپسندند

ما همانیم که بودیم و محبت باقیست

ترک صحبت نکند دل که به مهر آکندند

عیب شیرین دهنان نیست که خون می‌ریزند

جرم صاحب نظرانست که دل می‌بندند

مرض عشق نه دردیست که می‌شاید گفت

با طبیبان که در این باب نه دانشمندند

ساربان رخت منه بر شتر و بار مبند

که در این مرحله بیچاره اسیری چندند

طبع خرسند نمی‌باشد و بس می‌نکند

مهر آنان که به نادیدن ما خرسندند

۱۰

مجلس یاران بی ناله سعدی خوش نیست

شمع می‌گرید و نظارگیان می‌خندند

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 732

کلیات سعدی مصور و مذهب نسخه‌برداری شده در ۹۳۴ هجری قمری شیراز » تصویر 694

حمیدرضا محمدی :

محسن لیله‌کوهی :

سعیده تهرانی‌نسب :

پری ساتکنی عندلیب :

تناز پیراسته :

محمدرضا مومن نژاد :

سهیل قاسمی :

نازنین بازیان :

فاطمه زندی :

حسین ادهمی

۱۳۹۶/۰۹/۱۶ - ۰۳:۰۳:۵۶

بیت آخر، مصرع اول اشکال وزنی دارد.(( مجلس یاران بی ناله سعدی خوش نیست))از آنجا که از شیخ اجل چنین اشتباهی باید است؛لطفا اگر از بین دوستان کسی صحیح آن را میداند اعلام کند

حمیدرضا

۱۳۹۶/۰۹/۱۶ - ۰۳:۰۸:۲۱

@حسین ادهمی:اشکال وزنی ندارد. سکته عروضی دارد و در آن جزء دوم وزن (فعلاتن) به (مفعولن) تبدیل شده که مجاز است.

محمدهادی

۱۳۹۹/۰۸/۰۸ - ۲۱:۵۸:۲۱

خیلتاشان به چه معناست؟؟