سعدی

سعدی

غزل شمارهٔ ۲۳۷

۱

یار باید که هر چه یار کند

بر مراد خود اختیار کند

۲

زینهار از کسی که در غم دوست

پیش بیگانه زینهار کند

۳

بار یاران بکِش که دامنِ گل

آن بَرَد کاحتمالِ خار کند

۴

خانه عشق در خراباتست

نیکنامی در او چه کار کند ؟

۵

شهربند هوای نفس مباش

سگ شهر استخوان شکار کند

۶

هر شبی یار شاهدی بودن

روز هشیاریت خمار کند

۷

قاضی شهر عاشقان باید

که به یک شاهد اختصار کند

۸

سر سعدی سرای سلطانست

نادر آن جا کسی گذار کند

تصاویر و صوت

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 737
کلیات سعدی مصور و مذهب نسخه‌برداری شده در ۹۳۴ هجری قمری شیراز » تصویر 524
کلیات سعدی مذهب و مصور نسخه‌برداری شده در ۹۲۶ هجری قمری » تصویر 584
حمیدرضا محمدی :
محسن لیله‌کوهی :
سعیده تهرانی‌نسب :
پری ساتکنی عندلیب :
محمدرضا مومن نژاد :
سهیل قاسمی :
نازنین بازیان :
فاطمه زندی :

نظرات

user_image
امین کیخا
۱۳۹۲/۰۱/۲۵ - ۱۰:۱۹:۲۷
زینهار شبه جمله است یعنی بر حذر باش معنی های دیگر ان یکی مهلت و أمان و نیز البته می باشد احتیاط هم امده است
user_image
۷
۱۳۹۵/۰۳/۰۵ - ۰۲:۵۱:۰۴
قاضی شهر عاشقان بایدکه به یک شاهد اختصار کندقاضی به دو شاهد بدهد فتوی شرع/در مذهب عشق شاهدی بس باشد
user_image
روفیا
۱۳۹۵/۰۳/۰۵ - ۰۳:۰۶:۲۴
بسیار زیبا! با دو دلبر در ره توحید نتوان رفت راستیا رضای دوست باید یا هوای خویشتن
user_image
سیدمحمد
۱۳۹۵/۰۳/۰۵ - ۰۴:۰۷:۲۴
روفیا بانو درودبا دو دلبر در ره توحید نتوان رفت راستیا رضای دوست باید یا هوای خویشتنگمان نمی کنید ره توحید رفتن نیز به خاطر دل است که باز همان برای خود خواستن است، خود خواهی ، همان دلبر اول و هوای خویشتن داشتن ؟. زنده باشید
user_image
روفیا
۱۳۹۵/۰۳/۰۵ - ۰۴:۴۱:۴۵
غیر از این نیست دوست عزیز:همچنین هر کاسبی اندر دکانبهر خود کوشد نه اصلاح جهانولی اگر ما منافع حقیقی خود را بشناسیم مصالح یار و در همان راستا منافع جهان نیز تامین خواهد شد!
user_image
روفیا
۱۳۹۵/۰۳/۰۵ - ۰۴:۴۳:۳۹
هوای خویشتن هوای هوس ها و منافع کاذب است که ما را از کامیابی حقیقی باز می دارد.
user_image
روفیا
۱۳۹۵/۰۳/۰۵ - ۰۵:۴۶:۲۸
دوست عزیزمنطقه امن یا safe zone برای ما آدمیان سرزمین پهناوری نیست، تنها یک لبه تیغ باریک است که در آن هم منافع حقیقی ما تامین می شود هم کسی صدمه نمی بیند، اندکی لغزش ما را به یکی از دو سوی لبه تیغ می اندازد، این سو قربانی شدن خودمان است لیک ما نمی خواهیم قربانی شویم، موهبت زیستن را نمیخواهیم هدر دهیم، ما خودمان را دوست داریم!آن دگر سو قربانی شدن دیگران است، ما این را نیز نمی خواهیم، ما اصلا نمی توانیم میان جیغ های دلخراش برخاسته از درد دیگران آسوده خاطر زیست کنیم، ما تنها یک انتخاب داریم، لبه تیغ!
user_image
.......
۱۳۹۵/۰۳/۰۵ - ۰۸:۰۹:۴۳
پیوند به وبگاه بیرونی
user_image
گمنام
۱۳۹۵/۰۳/۰۵ - ۱۰:۲۰:۴۱
جناب شمس ، بعید ندانید از سامرست موام است ، به یقین میگویم.
user_image
۷
۱۳۹۷/۰۸/۱۹ - ۰۷:۴۶:۲۱
شهربند هوای نفس مباشسگ شهر استخوان شکار کندسعدیا نه سگی ماند نه هم استخوانیشهر در خاک شد به که زان هیچ ندانی
user_image
مفقود الاثر
۱۳۹۷/۰۸/۲۱ - ۰۴:۱۹:۱۴
بذار رک و راست بگمدوران کرشمه و ناز در شاهوار و این حرفا گذشته ,حالا حافظ و سعدی اصلا فرق دارن همیشگی آن ,شمام اگه این طرز گفتار رو پی بگیرید بی رودربایسی بگم به جایی نمی رسید الان مثلا شرح پریشانی وحشی بافقی رو بخونید , سبک کاملا عوض شدهولی خب اگه واسه دل خودتون نوشتین خیلیم خوبه
user_image
مفقود الاثر
۱۳۹۷/۰۸/۲۱ - ۰۴:۲۲:۰۸
یه خورده , البته بیشتر از یه خورده هم تحت تاثیر حافظ هستیدشاعر باید خودش باشه شبیه هیچکس نباشه تا واقعا شاعر باشه
user_image
محسن.۲
۱۳۹۷/۰۸/۲۱ - ۱۰:۳۲:۵۷
نادر...عزیز دوست دارم نظر شما را که می دانم سابقه ی خوب در شعر دارید بدانم و همچنین از دوستان گرامی و فرهیخته 7 و 8ممنونمضمناً : غزل از من نیست
user_image
مفقود الاثر
۱۳۹۷/۰۸/۲۱ - ۱۱:۴۷:۳۸
ببخشید رفیق که نظر دادمدیدم هیچکس جوابتو نداد گفتم جور کش بقیه باشم یه وقت دلخور نشی
user_image
ناصر
۱۳۹۷/۰۸/۲۱ - ۱۷:۱۷:۰۰
محسن جان این غزل کمتر از غزل های خوب دیگران نیست بار اول که خواندم کمی شکن داشت ولی بار دوم به نظر روان و ساده آمد .پیداست که هم وزن همین غزل سعدی ست.در انتخاب لغات و نو آوریِ واژه ها دقت شده و شاعر خوب از عهده بر آمده.سخن عشق را از هر زبان که می شنوی نا مکرر است.من عاشق شعر عاشقانه ام ، مخصوصاً سبک کلاسیک {قدیمی}در انتظار بیت تخلص هستم
user_image
نادر..
۱۳۹۷/۰۸/۲۱ - ۱۹:۱۸:۱۸
درود محسن. 2 گرامیدر مجموع غزلی زیباست با معانی عالیاما انسجام لازم بین ابیات وجود ندارد..کمی پراکنده است و آنگونه که باید روان نیست دوست منبه گمانم شاعر می توانست معانی مورد نظر خود را بهتر، گویاتر و شیرین تر در قالب یک غزل منسجم به نظم درآرد
user_image
گویان
۱۳۹۸/۰۶/۲۲ - ۰۱:۲۱:۵۵
در ارتباط با مورد لبه تیغ که بانو روفیافرمودند من یاد شعری از مارین سوسکوافتادمدلم به حال پروانه ها می سوزدوقتی چراغ را خاموش می کنمو به حال خفاش هاوقتی چراغ را روشن می کنم ...نمی شود قدمی برداشتبدون آن که کسی برنجد؟