سعدی

غزل شمارهٔ ۴۹۷

خلاف سرو را روزی خرامان سوی بستان آی

دهان چون غنچه بگشای و چو گلبن در گلستان آی

دمادم حوریان از خلد رضوان می‌فرستندت

که ای حوری انسانی دمی در باغ رضوان آی

گرت اندیشه می‌باشد ز بدگویان بی معنی

چو معنی معجری بربند و چون اندیشه پنهان آی

دلم گرد لب لعلت سکندروار می‌گردد

نگویی کآخر ای مسکین فراز آب حیوان آی

چو عقرب دشمنان داری و من با تو چو میزانم

برای مصلحت ماها ز عقرب سوی میزان آی

جهانی عشقبازانند در عهد سر زلفت

رها کن راه بدعهدی و اندر عهد ایشان آی

خوش آمد نیست سعدی را در این زندان جسمانی

اگر تو یک دلی با او چو او در عالم جان آی

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 888

کلیات سعدی مصور و مذهب نسخه‌برداری شده در ۹۳۴ هجری قمری شیراز » تصویر 707

رسته

۱۳۸۷/۰۶/۱۲ - ۰۳:۳۳:۰۵

موضوع : غلط املاییبیت : 4غلط : کخردرست : که آخر
پاسخ: با تشکر، به صورت «کآخر» تصحیح شد.

کمیل غلامان

۱۳۹۰/۰۹/۱۷ - ۰۱:۵۱:۳۴

براستی سلطان عاشقانه های پاک زمینی هست سعدی

محمد‌حسین ابراهیم‌زاده

۱۳۹۱/۰۵/۲۷ - ۰۳:۴۶:۵۰

به نظرم بیت دوم مصرع اول اشکال وزنی داره.جاهای دیگه توی نت نوشته : " می فرستندت " اما به نظرم اونم مشکل وزنی داره.

جاوید مدرس اول رافض

۱۴۰۳/۰۲/۰۶ - ۱۶:۰۱:۴۵

تضمین غزلی از سعدیمسمط مخمسمسیحاوش بجسمم جان بدم جانا وچون جان آی چنان چون حوری مهوش بصحن باغ رضوان آیهلا ایدل زکفر زلف مشکینش به ایمان آی،،،، ، ،،،،،،،،،،خلاف سرو را روزی خرامان سوی بستان آیدهان چون غنچه بگشای و چو گلبن در گلستان آی****************مرا جامی بده یاقوت رنگ از آن لب قندتنه من تنها ،هزاران کس به پیش پای میرندتملائک در حریم ستر ورضوان گشته مانندت،،،،،،،،،،،،،، دمادم حوریان از خلد رضوان میفرستندت که ای حوری انسانی دمی در باغ رضوان آی*************رقیبان در قفا یا پیش رو دارند گر تعنی بکار عشق اگر تزویر کردی میبری لعنیزدی تا لاف عشق ایدل گذر کن زین جهان یعنی،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، گرت اندیشه میباشد ز بد گویان بیمعنیچو معنی مِعجَری بربند چون اندیشه پنهان آی***********حریمت تا که جولانگاه هر اغیار میگردد زتاب جعد مشکینت دلم بیمار میگرددوزان چشم چو بیمارت روان تیمار میگردد،،،،،،،،،،،،،، دلم گِرد لب لعلت سکندر وار میگردد نگوئی کاخر ای مسکین فراز آب حیوان آی*********براه عشق از کف شد تمام دین و ایمانم مرا در آرزوی وصل دُرد غم منوشانمبه خوان نعمتت جانا زخیل بی نصیبانم،،،،،،،،،،،،چو عقرب دشمنان داری ومن چون با تو میزانم برای مصلحت جانا زعقرب سوی میزان آی*********زبد عهدی شدم نالان وجوشیدم ازاین غیرتکنم قربان ازآن جانرا که رسمی هست در ُقربتمرا عهد ازل افتاد باموی سرت الفت،،،،،،،،،،،،،،جهانی عشق بازانند در عهد سر زلفترها کن راه بد عهدی واندر عهد ایشان آی*********دلا قسمت ترا این بود هجران و پریشانیچنان بلبل بنالی هرسحر با آه و افغانیز دُرد و صاف( رافض) نوشد آنرا، شرب روحانی،،،،،،،،،،،،،خوش آمد نیست سعدی را دراین زندان جسمانیاگر تو یکدلی با او چو او در عالم جان آیجاوید مدرس رافض