سعدی
رباعی شمارهٔ ۱۱۴
۱
بگذشت بر آب چشم همچون جویم
پنداشت کزو مرحمتی میجویم
۲
من قصهٔ خویشتن بدو چون گویم؟
ترکست و به چوگان بزند چون گویم
تصاویر و صوت
نظرات