سعدی

رباعی شمارهٔ ۱۲۵

ما را نه ترنج از تو مرادست نه به

تو خود شکری پسته و بادام مده

گر نار ز پستان تو که باشد و مه

هرگز نبود به از زنخدان تو به

۱۴۰۰/۰۸/۲۹ - ۰۴:۳۷:۱۶

گر نار ز پستان تو که باشد و مه اساتید محترم که باشد و مه در این مصرع منظور چیه؟