سعدی

جناب mehr حق با اقا میثمه چون اینجا در مورد شعرها سوال و جواب میکنن .و هر که سوالش بدید بعضی ها خوش نیومد که نباید به طرز فکرش ایراد گرفت

خیلی جالبه جناب mehr فکر کنم شما در زمان سعدی بودید و با اون رفاقت طولانی داشتی، که به نطر خودتون میدونید رسم شاعری اون زمان چه بوده.

با درودآقای میثم گرامی ببخشید که که من متوجه ی سوالی بودن جمله نشدم، ضمن اینکه من به طرز فکر شما نمی توانم و حق ندارم ایراد بگیرم فقط خواستم بگویم چه مرد و چه زن را میتوان به زیبایی وصف نمود، اگر برداشت توهین آمیزی از نوشته ی من برداشته می شود از قلم نا رسای من بوده جناب محمود و جناب آدمینببینید نوشته ی من هم مثل اقا میثم سؤالیستخواستند جواب می دهند نخواستند نمی دهندرسم شاعری را نه من میدانم البته در آن زمان نه کس دیگرهر کس از ظن خود میگویدبهترست این گفتگو باشد تا ما هم چیزکی به معلوماتمان بیافزاییمبا احترام

دوست عزیز جنابmehrبنده که سوال پرسیدم معشوق مذکر است یا نه بدلیل ان بود که در جاهای دیگر هم دیده ام سعدی یا بعضی شاعران دیگر هم از پسر نام برده یا به پسر اشاره کرده اندبه فرض مثال بیت: خـالـی کـه مـرا عـاجـز و مـحـتـال بـکـرد خـطـی بـرسـیـد و دفـع آن خـال بـکـرد خـال سـیـهـش بـود کـه خـونـم می‌ریخت ریش آمد و رویش همه چون خال بکردبرای اطمینان به لینک زیر مراجعه کنیدسعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۸/من چون این ابیات رو دیدم سوال کردم که ایا واقعا معشوق مذکر بوده یا خیر اعتقادی به مذکر بودن معشوق در این ابیات ندارم. چون بسیاری بر این باورند که منظور از معشوق مذکر خداوند استبا ارزوی سلامتی و سعادت برای شما دوست عزیز

آقا میثم با دروددلم میخواست گفتگو را پایان دهم ولی بی ادبی بود اگر محبت شما را در آرزو کردن سلامتی و سعادت بی جواب بگزارمبگذارید از ته دلم بگویم:وقتی کلمه ی معشوق را دیدم گمان بردم که وقتی از هر پسری در شعر یادی بشود به عنوان معشوق شناخته میشودز گریه مردم چشمم نشسته در خون استببین که در طلبت حال مردمان چونستبه یاد لعل لب و چشم مست می گونتز جام غم می لعلی که می‌خورم خونستز مشرق سر کوی آفتاب طلعت تواگر طلوع کند طالعم همایونستحکایت لب شیرین کلام فرهادستشکنج طرّه لیلی مقام مجنونستدلم بجو که قدت همچو سرو دلجوی استسخن بگو که کلامت لطیف و موزونستز دور باده به جان راحتی رسان ساقیکه رنج خاطرم از جور دور گردونستاز آن دمی که ز چشمم برفت رود عزیزکنار دامن من همچو رود جیحونستچگونه شاد شود اندرون غمگینمبه اختیار که از اختیار بیرونستز بی خودی طلب یار می‌کند حافظچو مفلسی که طلبکار گنج قارونستاگر رود را به معنی فرزند نگیریم گمان میرود که حافظ در مورد معشوقش شعر سروده ، ولی برای پسرش زار می زند ، و به عنوان معشوق به حساب نمیآیدولی اینکه شعرا تا عهد قاجار در حسن روی پسران قلم میزده اند بر کسی پوشیده نیست ، چنانکه زیباترین و بهترین ترجیع بند ادبی فارسی زبانان در فراق یک پسر که دل سعدی برایش بی قرار است سروده شده ای سرو بلند قامت دوست وه وه که شمایلت چه نیکوست ، و در دنباله میگویدآن برگ گلست یا بناگوشیا سبزه به گرد چشمهٔ نوشیاای چون لب لعل تو شکر نیبادام چو چشمت ای پسر نیولی گفتم که قلمم نارسایی کرده و حق مطلب را ادا نکردمبه هر حال اگر مردانه نوشتم بدانید که نامم مهری ست و یک زنم و شما را چند سال بزرگتر از پسر شانزده ساله ام می بینمبرای شما هم آرزوی سلامت و سعادت متقابل دارممهری

آقای میثمکتاب شاهدبازی در ادبیات فارسی , نوشته ی سیروس شمیسا رو مطالعه بفرمایید , به سختی پیدا می شه البته .اونجا به سوالات شما در رابطه با معشوق مرد , جواب داده شده

رحمت خدا بر سعدی باداو در حد یک روحانی و حوزوی مردی خداشناس و اهل قرآن و مومن بوده. شعر هایش حاکی از عمق درک اوست.زمان او با زمان ما تومنی زمین تا آسمان فرق داشته.بعله فرهنگ امروز دنیا خراب است و ما فکر بد میکنیم.فقط شاعر میداند سوژه اش را نه خواننده.بنده خودم نیز وقتی حال و هوا می آید و میگوید: قل شعر مینویسم. بلکه پسر بچه ای سه چهار ساله و شیرین زبان و دوست داشتنیگهگاه دور و بر سعدی پیدایش میشده مثل نوه یا بچه همسایه و سعدی از شور و ذوق آن کودک شور و شوق خاصی پیدا میکرده.بقول حافظ ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیمجامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم

آن درد ندارم که طبیبان داننددردیست محبت که حبیبان دانندما را غم روی آشنایی کشتستاین حال نباید که غریبان دانند

در غزل های شماره 45 و 306 هم سعدی همچین مضمونی درمورد پسر بکار برده

سلام دوستان عزیزامکانش زیاده که برای پسرش این شعر رو سروده باشه!! مگه حتما باید برای جنس مونث شعر سروده بشه(:

حافظ و سعدی و ... فقط انسان بودن ، انسان . بله ، هنرمند بودن و باذوق ، اشعارشون هم در اوج قله ادب جهان قرار داره ؛ ولی چرا ازشون قدیس و روحانی و خدا می سازید ؟ شعرا ، نقاشان ، موسیقی دانان ، نویسندگان ... انسان هستن و دارای همه خصوصیات و امیال انسانی .

بیاییم قضاوت کردن را کنار بگذاریم و مقایسه نکنیمشاعرنهایت لطافت روح واوج احساسات پاکش را بکار گرفته تا این اشعار نغز را بسراید.تشریح زیبایی های ظاهری انسان ارتباطی به جنس ندارد واین مخلوق باهر جنسیتی ودر هرسنی زیباییهای قابل ستودن دارد.