سعدی

رباعی شمارهٔ ۶۹

۱

داد طرب از عمر بده تا برود

تا ماه برآید و ثریا برود

۲

ور خواب گران شود بخسبیم به صبح

چندانکه نماز چاشت از ما برود

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

مهری رزمجو

۱۴۰۰/۰۱/۰۹ - ۰۸:۰۵:۵۱

اگر حقِ خوابِ شب را ادانکنی خواب سنگین میشود وصبح میخوابیم چنانکه نمازصبح قضا میشود به این تمثیل میگوید سهم و بهره شادیرا از عمرت بده تا عمرت گران نشود وتا ماه وثریا برود. اگر سهمی ازعمر را به شادمانی بگذرانی دوام می یابد و زیاد عمر میکنی