سعدی

رباعی شمارهٔ ۷۲

چون صورت خویشتن در آیینه بدید

وان کام و دهان و لب و دندان لذیذ

می‌گفت چنانکه می‌توانست شنید

بس جان به لب آمد که بدین لب نرسید

۱۴۰۲/۰۵/۲۳ - ۰۶:۳۶:۰۲

در مصرع دوم لدید درست تر به نظر می رسد و معنی آن دارویی است که در کنار دهان می ریزند

۱۴۰۲/۰۷/۲۰ - ۱۰:۴۵:۵۶

واقعا درود به دست اندر کاران سایت گنحور و اقای محسن لیله‌کوهی سعدی واقعا فرمانروای ملک سخن است