سعدی
حکایت شمارهٔ ۳۸
فقیهی پدر را گفت: هیچ از این سخنانِ رنگینِ دلاویزِ متکلّمان در من اثر نمی‌کند، به حکمِ آن که نمی‌بینم مر ایشان را فعلی موافقِ گفتار.
ترکِ دنیا به مردم آموزند
خویشتن سیم و غَلّه اندوزند
عالِمی را که گفت باشد و بس
هر چه گوید نگیرد اندر کس
عالم آن کس بود که بد نکند
نه بگوید به خلق و خَود نکند
اَتَأمُروُنَ النّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ اَنْفُسَکُمْ؟
عالِم که کامرانی و تن‌پروری کند
او خویشتن گم است، که را رهبری کند؟
پدر گفت: ای پسر! به مجرّدِ خیالِ باطل نشاید روی از تربیتِ ناصحان بگردانیدن و علما را به ضَلالت منسوب کردن و در طلبِ عالمِ معصوم از فوایدِ علم محروم ماندن، همچو نابینایی که شبی در وَحَل افتاده بود و می‌گفت: آخِر، یکی از مسلمانان چراغی فرا راهِ من دارید. زنی مازحه بشنید و گفت: تو که چراغ نبینی به چراغ چه بینی؟! همچنین مجلسِ وعظ چو کلبهٔ بزّاز است؛ آنجا تا نقدی ندهی، بِضاعتی نستانی و اینجا تا ارادتی نیاری، سعادتی نبری.
گفتِ عالِم به گوشِ جان بشنو
ور نماند به گفتنش کردار
باطل است آنچه مدّعی گوید:
«خفته را خفته کی کند بیدار»
مرد باید که گیرد اندر گوش
ور نوشته است پند بر دیوار
صاحبدلی به مدرسه آمد ز خانقاه
بشکست عهدِ صحبتِ اهلِ طریق را
گفتم میانِ عالم و عابد چه فرق بود
تا اختیار کردی از آن این فریق را؟
گفت: آن گلیمِ خویش به در می‌برد ز موج
وین جهد میکند که بگیرد غَریق را
تصاویر و صوت
نظرات
حمیدرضا
امید رضا محبی
سید علی انجو
سید علی انجو
پاسخ به جناب آقای امید رضا محبی :در هنگامی که سعدی به عنوان یک استاد اخلاق مردم را پند می دهد ساحت بحث اهمیت دارداگر سعدی این سخنان را به فقیهان بی عمل گفته بود سخنی بود خلاف آیه ی قرآن که شما آورده ایداما در این حکایت دارد به غیرفقیهانی که با فقهای بی عمل مواجهند پند می دهدو می گوید حرف حق را گوش کن حتی اگر از عالم بی عمل صادر شود حتی اگر روی دیوار نوشته شده باشد هرچند حافظ می فرماید :..... که وعظ بی عملان واجبست نشنیدن
سید علی انجو
محمد پورصالحی
فاطمه
پاسخ به بیت زیر از سنایی نوشته و منظور نظر او از مدعی، سنایی می باشد.عالمت غافلست و تو غافلخفته را خفته کی کند بیدار
منوچهر تلارمی
محمد
۷
سعید
سبحان آقااسماعیلی
رفیعی راد
پاسخ به جناب آقای منوچهر تلارمی :در ادبیات دو جور لف و نشر داریم، یکی لف و نشر مرتب و دیگری لف و نشر مشوش، در این بیت که اشاره فرمودید سعدی از لف و نشر مشوش استفاده کرده و ضمیر نزدیک را به اسم دور و ضمیر دور را به اسم نزدیک نسبت داده.
جعفر عسکری
۷
۷
علی اصغر
۷
ناهید
مهدی
سعید
حمیدرضا
آریان
علی زینلی
امیرابوالفضل عباسیان
سفید
سفید