گنج تاریخ ما - سعدی - یکی را از علما پرسیدند که: یکی با ماهروییست در خلوت نشسته و درها بسته و رقیبان خفته و نفس طالب و شهوت غالب، چنان که عرب گوید التَّمرُ یانِعٌ وَ النّاطورُ غَیرُ مانِعٍ. هیچ باشد که به قوت پرهیزگاری از او به سلامت بماند؟

امین کیخا

۱۳۹۲/۰۲/۱۵ - ۰۰:۰۵:۱۱

التمر یانع و الناطور غیر مانع یعنیخرما رسیده است و نگهبان مانع نمی شود و این شرایط یعنی دزدی قطعی ، اینجا 2 لغت عربی سخت بکار رفته که به عربی روزانه نیست و سعدی استادی خودش را در عربی هم نشان داده است

محسن صابری

۱۳۹۴/۱۰/۱۶ - ۰۴:۲۲:۵۰

یکی را از علما پرسیدند که فلانی با ماهرویی به خانه شد و اکنون در خلوت نشسته و درها بسته و دوشاخه تلفن کشیده و بقیتش را هم لازم است بگوییم یا همین مقدار کفایت می‌کند؟ گفت: «عجب! خب؟» گفتند: «خب به جمالت. آیا هیچ باشد که پرهیزگاری او به سلامت ماند یا دیگر کار از کار گذشته؟» گفت: «اگر از مه رویان به سلامت بماند از بدگویان نماند.»‌ بیاید روز هولی در سماوات که میرد ماه و تیر و دُبّ و کژدمولی روزی نمی‌بینم که مانَد زبان یاوه گو از کار مردم‌ پیر دیگری که به گوشه‌ای انتظار می‌کشید تا نوبتش شود نیز گفت:«به آن کاری زبان را می‌دوانند که خود خواهند و از آن ناتوانند»*حکایت از کتاب «نئوگلستان»پدرام ابراهیمی

شمس شیرازی

۱۳۹۴/۱۰/۱۶ - ۰۶:۴۴:۲۶

جناب صابری،بسیار زیباست ، مگر که نام آن پارسی نیست، چرا نه " نو گلستان " و چرا نیو گلستان ، به احترام کدخدا؟؟؟

ناشناس گمنام

۱۳۹۴/۱۰/۱۶ - ۱۹:۰۵:۱۰

کتابی را می خواندم به نام؟؟؟ فراموش کرده ام نامش را.گویا از محمدحسین سعیدایی. سال 60-61 نوشته شده بود. تعبیر کار از کار گذشتن را در معنای س ک س ی اش در همانجا برای اولین بار خواندم و به سبب ذهن خرابم، از این نئوگلستان! شما که دست پریشان قاآنی و شکرستان علی محمد حکیم را از پشت بسته، به یاد همان کتاب افتادم...شاید نام کتاب سعیدایی، با هم و جدا از هم بود. آلزایمر گاهی بد است.

برهان

۱۴۰۰/۰۷/۱۴ - ۰۷:۴۱:۴۵

و اِن سَلِمَ الإنسانُ مِن سوءِ نَفسِهِ فَمِن سوءَ ظَنِّ المُدَّعی لَیسَ یَسلَمُاگر آدمی از بدی نفس خویش به سلامت ماند از بد گمانی مدعی به سلامت نمی ماند .

فاطمه زندی

۱۴۰۰/۰۸/۰۳ - ۱۰:۴۱:۱۸

وان سلم الا نسان من سوء نفسه ی فَمِن سوءِ ظنِّ المُدَّعی لَیسَ یَسلَمُ بوستان: " کس از دست جورِ زبانها نرست... دهان خصم و زبان حسود نتوان بست رضای دوست بدست آر و دیگران بگذار یاد آور این مَثَل است: در دروازه را می توان بست دهن مردم را نمی توان بست...

سعدی

حکایت شمارهٔ ۱۲

تصاویر و صوت

نظرات