گنج تاریخ ما - سعدی - پیرمرد‌ی را گفتند: چرا زن نکنی؟

payam

۱۳۹۰/۰۸/۰۳ - ۰۷:۱۳:۴۸

گرزی ؟ یا گزری؟

ناشناس

۱۳۹۲/۰۲/۰۳ - ۰۷:۵۵:۴۸

با سلامبه نظر می رسد که «گزری» صحیح باشد.گزر (با فتح اول و دوم) در زبان کردی به معنای هویج است و احتمالا در فارسی قدیم هم مصطلح بوده باشد. :)حال خود بخوان

حسین

۱۳۹۲/۰۲/۲۸ - ۰۲:۲۹:۱۸

پس از این حکایت و پیش از این بیت شعر، بیت دیگری به زبان شیرازی در گلستان به تصحیح محمدعلی فروغی موجود است که در اینجا نیامده است

رضا شهنی

۱۳۹۲/۰۳/۱۳ - ۰۲:۳۸:۲۰

شعر حکایت دوبیت دارد که بیت اول با لحجه شیرازی است پر هفطاثله جونـــــــــــی می کند/عشغ مقری و خوبنی چش روشت/زور باید نه زر که بانــــــــــــــــــو را /گزری دوست تر که ده من گوشــت/نسخه جمشید غلامی نهاد معنی بیت هم خیلی جالبه

مهران ش

۱۳۹۴/۰۳/۰۵ - ۰۴:۲۶:۰۵

بر اساس نسخه‌های مورد استفاده غلامحسین یوسفی این حکایت در پایانش دو بیت دارد که بیت اول به لهجه قدیم شیرازی است و آن را چنین باید خواند (این توضیح از نوشته دکتر علی‌اشرف صادقی در جشن‌نامه دکتر سلیم نیساری گرفته شده)«پِرِ هَفتا ثَله جُونی می‌کُند | عَشغِ مقری وَ خُیْ بِنی چِشِ رُوشْتزور باید نه زر که بانو را | گزری دوست‌تر که ده من گوشت»(پیر هفتاد ساله {که} جوانی می‌کند، عاشق کور {هم} به خواب می‌بیند چشمش روشن {=بینا} شده){مرد}‌باید زور داشته باشد نه زر، که برای بانو | یک گزر {آلت جنسی مرد} دوست‌داشتنی تر از ده من گوشت است}

سعید

۱۳۹۴/۰۶/۲۷ - ۰۱:۴۶:۰۲

گزر به معنی زردک می باشد نه هویج. این اصطلاح در میان لرها ، لک ها و کردها کاملاً رایج است و کلمه ای فارسی و بسیار کهن است.

احمد روزبهانی

۱۳۹۹/۰۲/۰۶ - ۱۷:۴۷:۴۰

گِزِر در گویش بروجردی به نوعی زردک گفته می شود(شبیه هویج است اما از آن درشت تر است). در ادبیات شفاهی آن دیارنوعی فحش است و کنایه از چیزی سفت و سخت هم ردیف آلت مردانه

بهزاد آریا

۱۳۹۹/۰۴/۱۸ - ۱۴:۳۶:۴۲

درود بر شمابنده زاده پروان٬ خراسان یا افغانستان کنونی هستم در منطه ما هویج را زردک می گویند ولی قدیمی ها مثلا پدر بزرگ و مادر بزرگم « گزر » gazer می نامیدند. به آوای زر زر٬ یا زر زر کردن

سوشیانت

۱۴۰۰/۰۵/۲۸ - ۱۰:۵۷:۴۵

بدون هیچ تردیدی گلستان سعدی مایه فخر ادب و زبان پارسی است.

جهن یزداد

۱۴۰۰/۰۸/۲۴ - ۰۸:۱۳:۳۷

پر هفتا ثله جوونی اکندکر مغری وخو بونی چش روشتزور باید نه زر که بانو را گزری دوست تر که ده من گوشت پیر هفتاد ساله جوانی میکندکور مگر بخواب بیند چشم روشن (روشت = روشن = روز - هردو میشود - در اذربایجان و فارس و سیستان روش میگفتند که قدیمی تر از روز و روج و روژ است روش روشن - روز روزن - فرخته باذا روش - در شعر اذربایجان کهن نیز دیده ام (فارس - کهکیلویه و بوشهر و فارس کنونی بود- در فارس بجای می ا میگففتند که هم اکنون در کهکیلویه -ای می گویند ایکنه

سعدی

حکایت شمارهٔ ۸

تصاویر و صوت

نظرات