سعدی
حکایت شمارهٔ ۱۵
یکی را از بزرگان ائمه پسری وفات یافت. پرسیدند که بر صندوق گورش چه نویسیم؟ گفت: آیات کتاب مجید را عزت و شرف بیش از آن است که روا باشد بر چنین جایها نوشتن که به روزگار سوده گردد و خلایق بر او گذرند و سگان بر او شاشند. اگر به ضرورت چیزی همی‌نویسند این بیت کفایت است:
۲
وه که هر گه که سبزه در بستان
بدمیدی چه خوش شدی دل من
۳
بگذر ای دوست تا به وقت بهار
سبزه بینی دمیده بر گل من
تصاویر و صوت
نظرات
ناشناس
رضا شهنی