سعدی

با تصحیح محمد علی فروغی- انتشارات اسوهگر چه سیم و زر ز سنگ آید همیدر همه سنگی نباشده زر و سیمبر همه عالم همی‌تابد سهیلجایی انبان میکند جایی ادیم

بر همه عالم همی‌تابد سهیلجایی انبان میکند جایی ادیمسهیل که در فارسی پرک (parak) و (bargast) یا برگست خوانده شده ستاره ای که دومین ستاره درخشان آسمان پس از شباهنگ است البته بسیار بزرگتر و پرنورتر از خورشید هست و چون خیلی خیلی دورتر میباشد از شباهنگ کم نورتر به نظر میرسد.دانشمندان میگویند درخشندگی آن 10 هزار بار بیشتر از خورشید است و بیش از 300 سال نوری با زمین فاصله دارد و جرمش 9 برابر خورشید است.هر چه به سمت جنوب برویم بهتر دیده میشود مثلا در شیراز بهتر از تهران دیده میشود و باور بر این بوده که نخست در یمن دیده میشود.به دلیل همین در مثل آدم کم پیدا میگویند ستاره سهیل نشسته چو تابان سهیل یمنسر جعد زلفش سراسر شکنفردوسیچون گشت درست عشق عاشقهم منعم خویش و هم نعیمستاو در طلب چنین درستیدر پیش سهیل چون ادیمستسهیل شمس تبریزی نتابد در یمن ور نیادیم طایفی گشتی به هر جا سختیانستیهر شب نگرانم به یمن تا: تو برآییزیرا که سهیلی و سهیل از یمن آیدرودکیدر قدیم بر این باور هم بودند که سرخی سیب و انگور و یا ادیم(پوست دباغی شده) بر اثر نور سهیل است.انبان=خیک،مشک

بسیار زیبا بود، ای کاش اهل ادب مشارکت بیشتری کنند در دیدگاه ها تا افراد عادی مثل ما بیشتر بهره ببرند از این ادبیات