سعدی
حکمت شمارهٔ ۲۰
پادشه باید که تا به حدی خشم بر دشمنان نراند که دوستان را اعتماد نماند. آتش خشم اول در خداوند خشم اوفتد پس آنگه زبانه به خصم رسد یا نرسد.
۲
نشاید بنی‌آدم خاکزاد
که در سر کند کبر و تندی و باد
۳
تو را با چنین گرمی و سرکشی
نپندارم از خاکی از آتشی
۴
در خاک بیلقان برسیدم به عابدی
گفتم: مرا به تربیت از جهل پاک کن
۵
گفتا: برو چو خاک تحمل کن ای فقیه
یا هر چه خوانده‌ای همه در زیر خاک کن
تصاویر و صوت
نظرات
داود
اسما
سهیل
پاسخ میگه برو چو خاک تحمل کن. منظورش را دقیق نمیفهمم. لطفا راهنمایی کنید