سعدی

سعدی

حکمت شمارهٔ ۳۶

هر که با داناتر از خود بحث کند تا بدانند که داناست، بدانند که نادان است.

۲

چون در آید مِه از تویی به سخن

گرچه به دانی، اعتراض مکن

تصاویر و صوت

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 301
گلستان سعدی به خط محمدحسین کشمیری و نقاشی مانوهار داس نسخهٔ کتابخانهٔ دیجیتال دانشگاه کمبریج » تصویر 234
گلستان سعدی به خط خوانا و زیبای میرزا محمدحسین شیرازی سال ۱۲۷۱ هجری قمری » تصویر 273
گلستان به خط شکستهٔ خوانا و زیبا تحریر شده در دارالخلافهٔ طهران » تصویر 113
کلیات شیخ سعدی علیه الرحمه به خط محمد حسینی اصفهانی - گلستان مورخ ۱۲۵۹ هجری قمری » تصویر 121
کلیات سعدی نسخهٔ ۱۰۳۴ هجری قمری » تصویر 181
گلستان به همراه بوستان در حاشیه » تصویر 212
گلستان سعدی خوشنویسی شده و مذهب مورخ بیستم شوال ۱۱۳۵ هجری قمری » تصویر 302
گلستان به خط توسط عبداللطیف شروانى سال ۹۷۱ هجری قمری » تصویر 254
گلستان با بوستان در حاشیه به خط محمدرضا تبریزی سنهٔ ۹۸۰ هجری قمری » تصویر 284
کلیات سعدی مذهب و مصور نسخه‌برداری شده توسط عبدالله بن شیخ مرشد الکاتب در قرن دهم هجری » تصویر 232
گلستان بایسنقری موزهٔ چستر بیتی کتابت به سال ۸۳۰ هجری قمری در هرات » تصویر 92
شرح گلستان دکتر محمد خزائلی » تصویر 698

نظرات

user_image
برهان
۱۳۹۸/۰۵/۲۹ - ۰۲:۴۸:۰۳
معنیش چیه؟
user_image
سینا
۱۳۹۸/۰۸/۰۹ - ۱۴:۱۱:۰۲
یعنی بحث کردن انسان با داناتر از خود (که باید برای کسب دانش نو باشد) اگر برای این باشد که بقیه مردم بفهمند این بحث کننده دانا است که توان بحث با آن شخص داناتر را دارد، در حقیقت نشان نادانی این بحث کننده است."مه" در شعر هم یعنی مهتر و بزرگتر. "به" هم یعنی بهتر.