سعدی
حکمت شمارهٔ ۴۶
بی هنران، هنرمند را نتوانند که بینند همچنان که سگان بازاری سگ صید را مشغله برآرند و پیش آمدن نیارند. یعنی سفله چون به هنر با کسی برنیاید، به خبثش در پوستین افتد.
۲
کند هر آینه غیبت حسود کوته دست
که در مقابله گنگش بود زبان مقال
تصاویر و صوت
نظرات
ناشناس
۷
مصطفی