سعدی
شعر ۱۷ - فی‌الغزل
۱
قوماء اسقیانی علی الریحان واس
انی علی فرط ایام مضت اس
۲
صهباء تحیی عظام المیت ان نقطت
علی‌الثری نقطة من مرشف الحاسی
۳
در بالصحاف علی‌الندمان مصطبحا
الا علی بملاء الطاس و الکاس
۴
هات العقار و خذ عقلی مقایضة
لعل تنقذنی من قید وسواس
۵
واجل الظلام بشمس فی یدی قمر
یحکی بوجنته محراب شماس
۶
روحی فدا بدن شبه اللجین ولو
سطا علی بقلب کالصفا القاسی
۷
ابیت والناس هجعی فی منازلهم
یقظان اذکر عهدالنائم الناسی
۸
جس المثانی تطیر نوم جیرانی
و غن شعری تطیب وقت جلاسی
۹
انی امرؤ لایبالی کلما عذلوا
ان شت یا عاذلی قم ناد فی‌الناس
نظرات