سعدی
قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - در ستایش اتابک محمد
۱
بناز ای خداوند اقبال سرمد
به بخت همایون و تخت ممهد
۲
مغیث زمان ناصر اهل ایمان
گزین احد یاور دین احمد
۳
خداوند فرمان ملک سلیمان
شهنشاه عادل اتابک محمد
۴
ز سعد ابوبکر تا سعد زنگی
پدر بر پدر نامور جد بر جد
۵
سر بندگی بر زمینش نهاده
خداوندگاران دریا و سرحد
۶
همه نامداران و گردن فرازان
به زنجیر سبق الایادی مقید
۷
خردمند شاها رعیت پناها
که مخصوص بادی به تأیید سرمد
۸
یکی پند پیرانه بشنو ز سعدی
که بختت جوان باد و جاهت مجدد
۹
نبودست تا بوده دوران گیتی
به ابقای ابنای گیتی معود
۱۰
مؤبد نمی‌ماند این ملک دنیا
نشاید بر او تکیه بر هیچ مسند
۱۱
چنان صرف کن دولت و زندگانی
که نامت به نیکی بماند مخلد
تصاویر و صوت
نظرات
فرهاد قنبری