سعدی
غزل شمارهٔ ۱۰
۱
فلک با بخت من دائم به کین است
که با من بخت و دوران هم به کین است
۲
گهم خواند جهان گاهی براند
جهان گاهی چنان گاهی چنین است
۳
که می‌داند که خشت هر سرایی
کدامین سروقد نازنین است
۴
ز خاک شاهدی روییده باشد
به هر بستان که برگ یاسمین است
۵
وفایی گر نمی‌یابی ز یاری
مده دل گر نگارستان چین است
۶
وفاداری مجوی از دهر خونخوار
وفایی از کسی جو که امین است
۷
ندارد سعدیا دنیا وقاری
به نزد آن کسی کاو راه بین است
تصاویر و صوت
نظرات
امین کیخا
حمیدرضا
فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد)