سعدی
شمارهٔ ۱۵۲
۱
شجر مقل در بیابان‌ها
نرسد هرگز آفتی به برش
۲
رطب از شاهدی و شیرینی
سنگ‌ها می‌زنند بر شجرش
۳
بلبل اندر قفس نمی‌ماند
سال‌ها، جز به علت هنرش
۴
زاغ ملعون از آن خسیس‌ترست
که فرستند باز بر اثرش
۵
وز لطافت که هست در طاووس
کودکان می‌کنند بال و پرش
۶
که شنیدی ز دوستان خدای
که نیامد مصیبتی به سرش؟
۷
هر بهشتی که در جهان خداست
دوزخی کرده‌اند بر گذرش
تصاویر و صوت
نظرات
زمانی