سعدی
شمارهٔ ۷۴
۱
تشنهٔ سوخته در چشمهٔ روشن چو رسید
تو مپندار که از سیل دمان اندیشد
۲
ملحد گُرْسِنِه و خانهٔ خالی و طعام
عقل باور نکند کز رمضان اندیشد
تصاویر و صوت
نظرات
ناشناس