سعدی

شمارهٔ ۴۴

۱

جایی نرسد کس به توانایی خویش

الا تو چراغ رحمتش داری پیش

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

فرزاد

۱۳۹۹/۰۵/۱۴ - ۰۳:۱۰:۱۴

سلامشعر جالبه چون میگه رحمتش که ضمیر ش برمیگرده به توانایی و باید از رحمت توانایی که خدا داده استفاده کنیم و منفعل نباشیم

فرزاد

۱۳۹۹/۰۵/۱۵ - ۰۲:۳۵:۱۳

دیگر تحلیل اینکه ما فکر میکنیم توانایی از خویش داریم در صورتی که همه چیز از او و برای اوست...همش رحمت الهیه و منی وجود ندارد این من ذهنی یا انتزاعی یا اعتباریه و اصالتی نداره....

فرشید داودی

۱۳۹۹/۱۰/۱۲ - ۰۸:۵۹:۱۷

انسان همواره در مسیر زندگی نیازمند چراغ روشنگر رحمت الهی است وبدون استعانت از خداوند متعال نمیتواند به جایی برسدکه شایستگی آن را دارد

nabavar

۱۳۹۹/۱۰/۱۲ - ۱۳:۴۶:۵۴

گرامی فرشید به امید رحمت نباش دست بر زانوی همت خویش دار، تا در مسیر زندگی به جایی برسیوگرنه همه ی عمر نیازمند چراغ روشنگر رحمت الهی خواهی ماند.بسیارند کسان، که همه ی عمر دست نیاز نه سوی بی نیاز برداشته اند و ناکام در گور خفتهزنده باشی

نمایش بیشتر