سعدی

سعدی

رباعی شمارهٔ ۵۲

۱

آیین برادری و شرط یاری

آن نیست که عیب من هنر پنداری

۲

آنست که گر خلاف شایسته روم

از غایت دوستیم دشمن داری

تصاویر و صوت

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1251

نظرات

user_image
سارا
۱۳۹۶/۰۳/۰۳ - ۰۲:۱۰:۱۴
با سلام،میبخشید اما میتوانید مصراع آخر رو برای من معنی کنید. با سپاس فراوان
user_image
...
۱۳۹۶/۰۳/۰۳ - ۰۴:۳۷:۲۳
در مورد سوال دوست خوبمون سارا، به نظر من:مفهوم کلی رباعی اینه که دوست خوب آینه دوست هست. در بیت اول میگه این که بیای از معایب من تعریف کنی و به خاطر این تعریف من متوجه عیبم نشم، رسم دوستی نیست.بیت دوم هم میگه بلکه شرط دوستی اینه که اگه جایی کار اشتباهی انجام دادم، دوستی رو در حق من به نهایت برسونی و به خاطر این اشتباه با من دشمن شی. در واقع این اشتباهم رو به روم بیاری و منو متوجه کنی. دشمن داشتن به مقابله با اشتباه اشاره میکنه. (از غایت دوستی، مرا دشمن داری)امیدوارم تونسته باشم منظورم رو درست و کامل بیان کنم.
user_image
روفیا
۱۳۹۶/۰۳/۰۳ - ۰۴:۳۹:۰۷
یعنی از روی دوستی ناخرسندی ات را به من نشان دهی، با من دشمنی کنی، البته نه بدان معنای متداول خصومت ورزی، بلکه به گونه ای خطای من و ناخشنودی خود را به من نشان دهی.
user_image
رسول
۱۳۹۷/۱۰/۰۶ - ۰۲:۲۶:۱۰
دوستِ خوبِ من، دشمنِ رفتارِ بدِ من است!چون دوستِ خوبِ من، دوست ندارد که من کار بدی انجام دهم؛ و به‌واسطه‌ی آن، بد شوم!دوست نیکوکار، به‌تر از خودت است!زیرا...خویشتنِ خودت، [گاهی] تو را، به‌بَدی می‌کشاند؛در حالی که:دوستِ خوب، جز به کارِ نیک، راه‌نمایی‌اَت نمی‌کند!
user_image
سمیرا امیری
۱۴۰۲/۰۵/۳۰ - ۰۵:۳۵:۰۳
سعدی همه چیز دان !