صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۱۱۶
۱
نیست دلگیری ز دنیا بندهٔ تسلیم را
آتشِ نمرود گلزارست ابراهیم را
۲
در دلِ دریا به ساحل می‌تواند پشت داد
هر که گیرد وقتِ طوفان دامنِ تسلیم را
۳
گر کُنی دل را چو سرو آزاد از فکرِ بهشت
زیرِ پای خویش بینی کوثر و تَسنیم را
۴
کشتی طوفانی از ساحل ندارد شکوه‌ای
نیست دلگیری ز مُلکِ فقر ابراهیم را
۵
گر به امر حق ترا اعضا شود فرمان‌پذیر
بهْ که چون شاهان کنی تسخیر هفت اقلیم را
۶
وای بر کوتاه‌بینانی که می‌دانند حق
با هزاران خطِ باطل، صفحهٔ تقویم را
۷
نیست صائب سرو را فکرِ خزان و نوبهار
در دلِ آزاده ره نبود امید و بیم را
تصاویر و صوت
نظرات