صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۱۲۵۲

عشق خالص را تلاش دیدن محبوب نیست

چون شوددرد طلب کامل کم از مطلوب نیست

بوی پیراهن ز مصر آمد به کنعان سینه چاک

عصمت یوسف حریف جذبه یعقوب نیست

می کند گوینده را دشنام اول کام تلخ

هر که تندی می کند با خلق با خود خوب نیست

با همه زشتی ز دنیا چشم بستن مشکل است

هیچ مکروه اینقدر در دیده ها مرغوب نیست

از شجاعت نیست آلودن به خون حیض تیغ

هر که از نامرد رو گردان شود مغلوب نیست

چون دو دل در آشنایی صاف چون آیینه شد

پرده بیگانگی جز نامه و مکتوب نیست

آه گرد کلفت از دل می برد عشاق را

جز پروبال پری ویرانه را جاروب نیست

ترک هستی کن که در دیوان آن جان جهان

هیچ خدمت، تا ز هستی نگذری، محسوب نیست

بیخرد را مایه آزار گردد برگ عیش

از گلستان قسمت دیوانه غیر از چوب نیست

۱۰

حور در آیینه تاریک زنگی می شود

هیچ کس در دیده روشندلان معیوب نیست

۱۱

با گرانجانان عالم تازه رو بر می خوریم

صبر ما در پله خود کمتر از ایوب نیست

۱۲

سرو صائب از دم سرد خزان آسوده است

مردم آزاده را پروایی از آشوب نیست

دیوان صائب تبریزی (مطابق نسخه دو جلدی ۱۰۷۲ ه. ق، به خط صائب از مجموعه شخصی) به اهتمام جهانگیر منصور ج ۱ - صائب تبریزی - تصویر ۵۶۸

دیوان صائب تبریزی - به کوشش محمد قهرمان، ج ۲ (غزلیات: ت ـ خ) - صائب تبریزی - تصویر ۱۷۱

مظفر محمدی الموتی خشکچالی

۱۴۰۱/۰۵/۰۵ - ۰۲:۱۳:۱۷

﷽حیفم آمد بیت سوم را که بسیار (بسیار، بسیار) عالی است، کمی شرح نکنم؛و به تبَع آن، باید بگویم که چه ترجمه‌ی گویایی برای آیه‌ی قرآنی است: • می‌کند گوینده را، دشنام، اول کام تلخ / هر که تندی می‌کند با خلق، با خود خوب نیست ✍ کسی که به دیگری، دشنام می‌دهد (یا هر صفت پستی را حواله‌ی دیگری می‌کند «البته اگر آدم باشد»)، اول، کام و ذائقه‌ی خودش را، تلخ و ناخواستنی و منفور می‌کند. هر که با دیگران ترُش‌رویی و بدخُلقی می‌کند، باید بداند که نه تنها با خودش خوب نیست، بلکه با اول کسی که دشمن است، خودِ خودش است؛ البته اگر بفهمد.◀️ آیه‌ی قرآنی که برای همیشه‌ی تاریخ، بر تارک انسانیت خواهد درخشید:🔹 اِنْ اَحْسَنْتُمْ اَحْسَنْتُمْ لِاَنْفُسِکُمْ وَ اِنْ اَسَاْتُمْ فَلَهَا🔹 اگر خوبی (و هر زیبایی) کنید، به شخص خودتان کرده‌اید؛ و اگر بدی (و زشتی) کنید، آن هم، بر علیه خودتان است.

مظفر محمدی الموتی خشکچالی

۱۴۰۱/۰۵/۰۶ - ۱۳:۳۸:۰۹

درِ چشم بامدادان به بهشت برگشودن / نه چنان لطیف باشد که به دوست برگشاییدرودها بر دوست تازه‌یافته‌ام جناب «رضا کرمان» عزیزبه عرض حضرت‌عالی می‌رسانم که آن مفهوم «خوبی به دیگران، در حقیقت خوبی به خود» و عکس آن، بسیار در قرآن کریم، آمده است.به عنوان نمونه: آیه‌ی 15 سوره‌ی جاثیه: مَنْ عَمِلَ صَالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ اَسَاءَ فَعَلَیْهَادر هر صورت کم‌تر به تو گُل گفتن، الحق که جفا باشد / جز گُل به تو گل گفتن، بی‌عشق و صفا باشد: مسلم خزایی «ژاکاو».موفق باشید.

رضا از کرمان

۱۴۰۱/۰۷/۰۴ - ۱۱:۳۸:۳۸

با سلام به گنجوری های گرامی وبا درود به آقای محمدی عزیز اگر دوستان توضیحی در تفهیم بیت ۷ این غزل مرقوم بفرمایند بر بنده منت گذاشته اند. با سپاس

صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۱۲۵۲

تصاویر و صوت

نظرات

مظفر محمدی الموتی خشکچالی

مظفر محمدی الموتی خشکچالی

رضا از کرمان