صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۱۴۶۹

زاده بد گهر از پاک گهر ممتازست

مگس سگ ز مگسهای دگر ممتازست

نیست در عالم ایجاد تفاوت در نفس

طوطی از زاغ به حرف چو شکر ممتازست

در سرانجام اثر باش که در عالم خاک

زنده از مرده به انشای اثر ممتازست

رتبه فیض رسان به بود از فیض پذیر

آب از خاک ازین راهگذر ممتازست

نیست مخصوص کمر پیچ و خم ناز، ترا

هر سر موی تو از موی دگر ممتازست

ساکن کوی خرابات مغان شو صائب

که ز شیران سگ این راهگذر ممتازست