صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۱۸۲۳
۱
ملامت از دل بیباک من فغان برداشت
ز سخت جانی من سنگ الامان برداشت
۲
چو بار طرح گرانم همان به میزانش
اگر چه جنس مرا چرخ رایگان برداشت
۳
مرا ز دست تهی نیست چون صدف گله ای
نمی توان به گهر مهرم از دهان برداشت
۴
کدام بلبل آتش نفس به باغ آمد؟
که خون مرده دلان جوش ارغوان برداشت
۵
نشد ز گرد یتیمی نصیب هیچ گهر
تمتعی که دل از خط دلستان برداشت
۶
به تن علاقه نادان ز بیم رسوایی است
که تیر کج نتواند دل از کمان برداشت
۷
اگر کریم بزرگی کند به جای خودست
ز چرخ سفله بزرگی نمی توان برداشت
۸
خروش نغمه سرایان یکی هزار شده است
مگر ز عارض او نسخه گلستان برداشت؟
۹
ز بحر می گذرد سیل من غبارآلود
چنین که شوق مرا دست از عنان برداشت
۱۰
چرا غریب نباشد نوای ما صائب؟
که عشق، بلبل ما را ز آشیان برداشت
تصاویر و صوت
نظرات