صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۲۰۶۹
۱
تا آدمی خمش نشود برگزیده نیست
صهبا ز جوش تا ننشیند رسیده نیست
۲
تمکین ز چار موجه طمع داشتن خطاست
در قلزمی که آب گهر آرمیده نیست
۳
هر کس نظر به عیب کسان از هنر کند
در پیش صاحبان نظر پاک دیده نیست
۴
بیهوده دست بر دل من می نهد طبیب
لنگر حریف کشتی طوفان رسیده نیست
۵
آواز نیست پای به دامن کشیده را
هر کس که از وصول زند دم رسیده نیست
۶
مشغول جمع کردن تیر فکنده است
پشت فلک ز راه تواضع خمیده نیست
۷
مگشای لب به خنده و کوتاه دار دست
در عالمی که دست و لب ناگزیده نیست
۸
پیوسته در کشاکش خار علایق است
چون سرو دامنی که درین باغ چیده نیست
۹
صائب بود ز درد خطا صاف فکر من
در جام من به غیر شراب چکیده نیست
تصاویر و صوت
نظرات
جواد سرجوقیان