صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۲۲۱۸
۱
تا به دل تخم عشق کشته شده است
آه من در جگر برشته شده است
۲
پا مزن بر حنای گریه من
که به خون جگر سرشته شده است
۳
آدمیزاده من از خط سبز
تا نظر می فکنی فرشته شده است
۴
زان میان پیچ و تابها دارم
که خدایا چگونه رشته شده است!
۵
خال را چون سپند نیست قرار
تا ز می چهره ات برشته شده است
۶
ندهم دل به نوخطان چه کنم
چون قلم بر سرم نوشته شده است
۷
شد ز خط خال او دراز زبان
این گره را ببین که رشته شده است
۸
برندارم نظر ز موی میان
سوزنم مبتلای رشته شده است
۹
تا ز زانو نموده ام بالین
بسترم پر پر فرشته شده است
۱۰
همچو خورشید نان من ز شفق
سالها شد به خون سرشته شده است
۱۱
نسخه زلف و سنبل و ریحان
همه از روی هم نوشته شده است
۱۲
نیست چون موج بیمم از طوفان
تا عنانم ز دست هشته شده است
۱۳
صائب از نامه ام سبک مگذر
که به صد خون دل نوشته شده است
تصاویر و صوت
نظرات