صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۲۴۴۷
۱
بر زمین از ناز زلف او چو دامان می‌کشد
بوی پیراهن سر خود در گریبان می‌کشد
۲
طره شمشاد را در خاک و خون خواهم کشید
شانه پردستی در آن زلف پریشان می‌کشد
۳
گر خزان بر چهره رنگی دارد از گلزار عشق
انتقام عندلیبان از گلستان می‌کشد
۴
ما سبک‌روحان به بوی سیب غبغب زنده‌ایم
سبزه ما آب از چاه زنخدان می‌کشد
۵
تا نمی باقی بود در جویبار آبله
پای ما کی دست از خار مغیلان می‌کشد؟
۶
یاد مژگان تو هر شب در حریم سینه‌ام
شانه از نشتر به زلف رشته جان می‌کشد
۷
در حریم خلد اگر با حور هم‌زانو شود
خاطر صائب به خوبان صفاهان می‌کشد
تصاویر و صوت
نظرات