صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۲۴۵۱
۱
سر و بالای تو فریاد از لب جو می‌کشد
آب را بر خاک از رفتار دلجو می‌کشد
۲
بر سر مجنون نمی‌آید دگر لیلی ز ناز
گردن بیهوده‌ای از دور آهو می‌کشد
۳
دیده هرکس نشد حیران درین عبرت‌سرا
از سبک‌سنگی گرانی چون ترازو می‌کشد
۴
بیشتر از طول چون مارست عرض راه تو
مستی غفلت ترا از بس به هرسو می‌کشد
۵
صائب ماه نور در دلبری گرچه طاق افتاد(ه)
بر زمین خط پیش آن محراب ابرو می‌کشد
تصاویر و صوت
نظرات