صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۲۴۹۴
۱
خانه آرایان ز تعمیر درون غافل شدند
اصلشان چون بود از گل، خرج آب و گل شدند
۲
خشک مغزانی که نشکستند خود را چون حباب
چون کف دریا و بال دامن ساحل شدند
۳
نغمه پردازی کنند از سیلی باد خزان
چون صنوبر سرفرازانی که صاحبدل شدند
۴
جای حیرت نیست اهل عقل اگر مجنون شوند
حیرت از دیوانگان دارم که چون عاقل شدند
۵
سبز شد در دست مردم دانه تسبیحها
بس که در دوران ما از ذکر حق غافل شدند
۶
نیست صائب دولتی بالاتر از خلق نکو
از چنین دولت چرا اهل جهان غافل شدند؟
تصاویر و صوت
نظرات
Polestar
سعید