صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۲۶۵۳
۱
دستگاه شور من از دامن هامون فزود
چشم آهو پرده‌ها بر وحشت مجنون فزود
۲
می‌نماید گوهر شب‌تاب در شب خویش را
از خط شبگون فروغ آن لب میگون فزود
۳
از دوصد قانون نگردد کشف بر حکمت‌شناس
آنچه از یک خشت خم بر علم افلاطون فزود
۴
گاه باشد خرمنی از دانه‌ای فاسد شود
بخل خاک خشک مغز از صحبت قارون فزود
۵
زود عالمگیر گردد چون دو مصرع شد بلند
فتنه صبح قیامت زان قد موزون فزود
۶
از فریب نعل وارون فلک غافل شدند
حرص روزی‌خوارگان زین کاسه وارون فزود
۷
جای حیرت نیست، خرمن‌ها تمام از دانه‌ای است
تخم مهر ما اگر زان خال گندمگون فزود
۸
بود راز آن دهن پوشیده صائب، از چه روی
خط ظالم پرده دیگر بر آن مضمون فزود
تصاویر و صوت
نظرات