صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۲۷۱

شیوه های چشم او را در نظر داریم ما

مو به مو زان جنبش مژگان خبر داریم ما

بلبلان در راه ما بیهوده می ریزند خار

دیده ای از دامن گل پاکتر داریم ما

زورق ما گرچه شد یکرنگ دریا چون حباب

همچنان اندیشه از موج خطر داریم ما

از پی روپوش، صندل بر جبین مالیده ایم

ورنه سر را از برای دردسر داریم ما

دیدن پا خوشترست از بال و پر طاوس را

عیب خود را در نظر بیش از هنر داریم ما

دیده حیران ما را پرده دیگر شود

نسخه از رخسار او چندان که برداریم ما

نیست آسان ترک می صائب خمارآلود را

چون ازان لبهای میگون چشم برداریم ما؟