صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۲۷۲۰
۱
از نظربازان کمال حسن افزون می‌شود
از فشار طوق قمری سرو موزون می‌شود
۲
نشکند هرگز خمار آتش از اشک کباب
عشق کی سیراب از دل‌های پرخون می‌شود؟
۳
نیست ممکن یافتن مضمون خط یار را
خوبی خط پرده رخسار مضمون می‌شود
۴
برنمی‌آید به ناز بی‌نیازی‌های عشق
ورنه لیلی همچو آهو رام مجنون می‌شود
۵
از خمار زندگی هرگز نگردد روی زرد
خون هرکس رزق آن لب‌های میگون می‌شود
۶
طوق احسان برنتابد خاطر آزدگان
پاک گوهر از بخیلان بیش ممنون می‌شود
۷
نیست در میخانه تحصیل کمال از راه درس
هرکه چون خُم خالی از خود شد فلاطون می‌شود
۸
می‌فزاید رغبت صیاد را دام و کمند
از وفور مال، حرص جاه افزون می‌شود
۹
از دل پرخون شکایت صائب از انصاف نیست
می‌شود دریای رحمت دل چو پرخون می‌شود
تصاویر و صوت
نظرات