صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۳۲۶

اگر در دل ز سوز عشق داغی می شود پیدا

به هر جانب که رو آری چراغی می شود پیدا

چراغ لاله از صدق طلب در سنگ روشن شد

برای سینه ما نیز داغی می شود پیدا

اگر مخمور پیش می نریزد آبروی خود

همان از بی دماغی ها دماغی می شود پیدا

غریبی ناله را رنگینی دیگر دهد، ورنه

برای بلبل ما کنج باغی می شود پیدا

به غیر از گوشه دل نیست صائب، بارها دیدم

اگر زیر فلک کنج فراغی می شود پیدا