صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۳۷۸۹
۱
دل غریب مرا بوی گل بجا آورد
کز آن بهار خبرهای آشنا آورد
۲
به بوی پیرهن مصر بد مرساد!
که کار بسته ما را گرهگشا آورد
۳
ز تیغ، فیض دم صبح عید می یابد
کسی که روی به سرمنزل رضا آورد
۴
غرور عشق زلیخا بهانه انگیزست
وگرنه یوسف ما بندگی بجا آورد
۵
همیشه سبز ز آب حیات باد چو خضر
خطی که حسن ترا بر سر وفا آورد
۶
شکایت از ستم آسمان مروت نیست
که برگ سبزی ازان یار آشنا آورد
۷
اگرچه گل به رخ یار نسبتی دارد
بدیهه عرق شرم از کجا آورد؟
۸
همان که از گل بی خار داشت خار دریغ
مرا به سیر مغیلان پرهنه پا آورد
۹
کجا به ناف کند بازگشت نافه چین؟
نمی توان دل رم کرده را بجا آورد
۱۰
بساط مخمل و اطلس ز نقش ساده شده است
ز نقشهای مرادی که بوریا آورد
۱۱
خط مسلمی از دار و گیر عقل گرفت
به آستانه عشق آن که التجا آورد
۱۲
رسید تا به سگش استخوان من صائب
چها که بر سر من سایه هما آورد!
تصاویر و صوت
نظرات