صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۳۸۲۲
۱
ز جوش نشأه ز مغزم بهار می خیزد
ز فیض اشک گلم از کنار می خیزد
۲
چنین که گوشه ابروی صیقل است بلند
کجا ز آینه ما غبار می خیزد؟
۳
به هر چمن که چو طاوس جلوه گر گردید
تذرو رنگ ز شاخ بهار می خیزد
۴
به داغ سینه صائب به چشم کم منگر
جنون ز دامن این لاله زار می خیزد
تصاویر و صوت
نظرات