صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۳۹۵۱

نظر لباس پرستان به مال و جاه کنند

( . . . ) نمدکلاه کنند

به گرد کعبه بگردند بهر جامه نو

به روی آینه از بهر زر نگاه کنند

به پیش پای خوداز کجروی نمی بینند

به هر که راست نهد پای کج نگاه کنند

کلاه گوشه به خورشید وماه می شکنند

چو داغ لاله اگر صفحه ای سیاه کنند

فریب وعده این خشک طینتان نخوری

که تشنه ات ز سرچشمه روبه راه کنند