صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۳۹۹۸
۱
مرا تعجب از آن پُرحجاب می‌آید
که در خیال چه سان بی‌نقاب می‌آید
۲
ز نوشخند تو زهر عتاب می‌بارد
ز حرف تلخ تو کار شراب می‌آید
۳
ز روی گرم تو دل‌ها چنان ملایم شد
که زخم آینه بر هم چو آب می‌آید
۴
ز نغمه مستی می می‌کنند مخموران
درین چمن ز هوا کار آب می‌آید
۵
قدم شمرده نهد حسن در قلمرو خط
چو عاملی که به پای حساب می‌آید
۶
مگر ز توبه پشیمان شد آن بهار امید
که رنگ رفته به روی شراب می‌آید
۷
به بر چگونه کشم آن میان نازک را
که در خیال به صد پیچ و تاب می‌آید
۸
مگر ز صبح بنا گوش یار نور گرفت
که بوی یاسمن از ماهتاب می‌آید
۹
حریف عشق نگردیده پرده ناموس
کجا نهفتن بحر از حباب می‌آید
۱۰
ز خط یار نظر بستن اختیاری نیست
که از مطالعه بی‌خواست خواب می‌آید
۱۱
جز این که گرد برآرد ز هستیم صائب
دگر چه زین دل پر اضطراب می‌آید
تصاویر و صوت
نظرات