صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۴۰۴۷
۱
دیوانه را به دامن صحرا که می برد
طفل یتیم را به تماشا که می برد
۲
مکتوب خشک سلسله پای قاصدست
موج سراب را سوی دریا که می برد
۳
راه نسیم نیست در آن زلف تابدار
از بیدلان پیام به دلها که می برد
۴
جایی که زلف حلقه بیرون در بود
نام دل شکسته ما را که می برد
تصاویر و صوت
نظرات